Wysoki stopień trudności w opracowaniu opisu sposoby oceny ofert nie usprawiedliwia odstępstwa od opisu sposobu oceny ofert ograniczającego w jak największym możliwym stopniu zakres subiektywnej oceny
Zamawiający podał następujące zasady oceny ofert dla kryterium rozwiązania funkcjonalno-użytkowego:
- rozwiązania uznane za bardzo dobre: 51-100 pkt;
- rozwiązania uznane za dobre: 11-50 pkt;
- rozwiązania uznane za dostateczne: 1-10 pkt;
- rozwiązania uznane za niedostateczne: 0 pkt”.
„Kryterium „Rozwiązania funkcjonalno-użytkowe” będzie oceniane na podstawie załączanej do oferty koncepcji funkcjonalno-użytkowej obejmującej uproszczony projekt zagospodarowania terenu, schematyczne rzuty kondygnacji z uwzględnieniem wszystkich pomieszczeń, schematyczne przekroje charakterystyczne oraz zawartość bryły obiektu na podstawie rzutów i charakterystycznych przekrojów. Należy przedstawić założenia koncepcji i wykazać ich zgodność z zapisami Programu Funkcjonalno-Użytkowego (PFU)”.
W ocenie Krajowej Izby Odwoławczej „wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 36 ust. 1 pkt 13 i art. 91 ust. 2d Pzp „zamawiający nie opisał sposobu oceny ofert w kryterium „rozwiązania funkcjonalno-użytkowe”, ani nie określił tego kryterium w sposób umożliwiający sprawdzenie informacji przedstawionych przez wykonawców".
Krajowa Izba Odwoławcza zwróciła również uwagę, że w języku polskim „opisać” to znaczy „przedstawić szczegóły dotyczące osoby, przedmiotu, zjawiska lub sytuacji. Tymczasem, nawet w warstwie literalnej, zamawiający posłużył się sformułowaniem „zasady przydzielania punktów”, czemu przypisać można takie tylko znaczenie, iż zamawiający podał elementarne, podstawowe informacje dotyczące sposobu oceny ofert, nie precyzując ich jednak. Ów elementarny sposób oceny to wskazanie przez zamawiającego „przydziału” punktów przypisanych rozwiązaniom bardzo dobrym, dobrym, dostatecznym i niedostatecznym. Takie informacje w zakresie oceny ofert w kwestionowanym kryterium należy uznać za niewystarczające, za takie, które nie opisują sposobu oceny ofert”.
Krajowa Izba Odwoławcza uznała również, że „Zastosowane przez zamawiającego kryterium rozwiązania funkcjonalno-użytkowe” winno stanowić rodzaj wsparcia dla opisu przedmiotu zamówienia, umożliwiającego wykonawcy ustalenie obszarów szczególnego zainteresowania zamawiającego w ramach tegoż opisu (ustalenie preferencji zamawiającego). Pomimo to zamawiający nie sprecyzował, jakie rozwiązania zostaną uznane za bardzo dobre, dobre, dostateczne albo niedostateczne, ani też jakie elementy będą decydować o przyznaniu punktów w obrębie każdego z rozwiązań (w obrębie rozwiązania bardzo dobrego, w obrębie rozwiązania dobrego itd.), nie odnosząc podanego rozdziału punktów do jakichkolwiek obszarów swojego zainteresowania (preferencji)”.
Skład orzekający przyznał również, że „zamawiający ma prawo sięgnąć po kryteria „trudno mierzalne” jak „rozwiązania funkcjonalno-użytkowe”, w ramach którego całkowita eliminacja subiektywnej oceny członków komisji przetargowej wydaje się wręcz niemożliwa”.
Skład orzekający dostrzegł także „wysoki stopień trudności w opracowaniu opisu sposoby oceny ofert w przypadku takiego kryterium. Jednak nie usprawiedliwia to odstępstwa od opisu sposobu oceny ofert ograniczającego w jak największym możliwym stopniu zakres subiektywnej oceny zamawiającego (członków komisji przetargowej)”.
Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia 18 stycznia 2017 r., KIO 43/17
Teksty i sygnatury orzeczeń Krajowej Izby Odwoławczej pochodzą z bazy orzeczeń Krajowej Izby Odwoławczej dostępnej na stronie internetowej Urzędu Zamówień Publicznych