(…) nie leży w interesie publicznym podjęcie się realizacji przedsięwzięcia modernizacji oczyszczalni ścieków, w sytuacji, gdy w momencie podpisywania umowy nie ma zapewnionego pełnego finansowania tego przedsięwzięcia.
W przypadku pewnego finansowania inwestycja ta przyniosłoby ogółowi społeczności Miasta B. wymierne korzyści, w przeciwnym razie wywoła jednak negatywne skutki, w szczególności:
- Zburzy strukturę finansową całego Projektu - w ramach którego wykonywanych jest więcej ważnych dla miejscowej społeczności inwestycji - utrata dofinansowania wraz z odsetkami od kwot płatności już otrzymanych tj. kwota (…) PLN powiększona o konieczność zwrotu pożyczki z WFOSiGW,
- Zaburzy równowagę finansową właściciela Spółki - Gminy Miasto B.
- Zaburzy płynność finansową Zamawiającego, w wyniku braku możliwości uregulowania zobowiązań z już zawartych umów, mogąc doprowadzić nawet do jego upadłości, co w rezultacie przełożyłoby się na drastyczne podwyższenie taryf za dostarczanie wody pitnej i odprowadzenie ścieków dla mieszkańców B.
W ocenie Krajowej Izby Odwoławczej trudno uznać, że takie rozległe i negatywne konsekwencje podpisania przedmiotowej umowy leżą w interesie publicznym. Tak więc w tym konkretnym przypadku, w okolicznościach sprawy to właśnie unieważnienie postępowania a nie podpisanie umowy leży w interesie publicznym, bo zapobiega licznym negatywnym konsekwencjom zawarcia przedmiotowej umowy.
Podobnie wypowiedział się skład orzekający Krajowej Izby Odwoławczej w wyroku z dnia 18 marca 2011 r., sygn. akt: KIO/UZP 457/11 oraz w wyroku z dnia 1 kwietnia 2011 r., sygn. akt: KIO/UZP 606/11, w którym Izba stwierdziła, że: „Wskazać też trzeba, że o ile zrealizowanie zamierzonych inwestycji w zakresie infrastruktury drogowej wychodzi naprzeciw potrzebom społecznym (mieści się w szeroko pojmowanym interesie publicznym), o tyle zaciąganie przez zamawiającego zobowiązań, z których na dzień ich podjęcia nie mógłby się wywiązać przeczy interesowi publicznemu wprost. (...). Zatem, o ile wykonanie umowy stanowiącej przedmiot zamówienia (...) leży w interesie publicznym, o tyle obecnie dalsze prowadzenie postępowania, z uwagi na brak środków umożliwiających sfinansowanie wykonania umowy, jest z tym interesem sprzeczne. (...). Podnieść też trzeba, że prowadzenie postępowań o udzielenie zamówienia publicznego oraz wykonywanie umów w sprawie zamówienia publicznego nie stanowią celu samego w sobie, który może być postrzegany w oderwaniu od szerszego kontekstu.”
Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 7 lipca 2009 r. stwierdził, że „Przede wszystkim podkreślenia wymaga, iż okolicznością, która legła u podstaw decyzji Zamawiającego o unieważnieniu postępowania przetargowego jest nie znany powszechnie kryzys finansowy w kraju, ale okoliczności powodujące, że prowadzenie postępowania lub wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym, czego nie można było wcześniej przewidzieć. Okolicznością tą jest niekwestionowany przez skarżącego fakt zablokowania środków finansowych w budżecie X oraz w konsekwencji brak środków finansowych na zakończenie procedury przetargowej (...). Należy przyjąć, iż sformułowanie treści przepisu art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp, w którym mowa o zmianie okoliczności należy rozumieć, jako zaistnienie pewnych zdarzeń faktycznych, których konsekwencją jest przyjęcie, iż kontynuowanie postępowania przetargowego nie leży w interesie publicznym. Za takie zdarzenie należy bez wątpienia uznać blokadę środków przeznaczonych na finansowanie (...). Blokada środków finansowych na przedmiotowe zamówienie była decyzją, której nie można było wcześniej przewidzieć.”
Podsumowując należy stwierdzić, że Zamawiający wykazał istnienie wszystkich przesłanek unieważnienia postępowania zawartych w art. 93 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp.
Wyrok z dnia 19 października 2011 r., KIO 2163/11
ftp://ftp.uzp.gov.pl/KIO/Wyroki/2011_2163.pdf