Na gruncie prawa polskiego interpretowanego zgodnie z przepisami unijnymi co do zasady nie można zanegować dopuszczalności posiłkowania się potencjałem ekonomicznym innych podmiotów, z tym jednak istotnym zastrzeżeniem, że będzie miało ono charakter realny

Odwołujący wskazał, że Zamawiający w wykonaniu dyspozycji art. 22 ust. 1 pkt 2 prawa zamówień publicznych, postawił wykonawcom ubiegającym się o udzielenie części 7 zamówienia warunek w zakresie dysponowania zasobami finansowymi i ekonomicznymi w postaci posiadania środków finansowych lub zdolności kredytowej w wysokości nie mniejszej niż 600.000,00 zł oraz ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej w zakresie prowadzonej działalności związanej z przedmiotem zamówienia na sumę ubezpieczenia nie niższą niż 10.000.000,00 zł.

Odwołujący dla potwierdzenia warunków udziału w postępowaniu w postaci posiadania zasobów ekonomicznych, przedłożył wraz z ofertą polisę OC wystawioną na Odwołującego na sumę gwarancyjną w wysokości 5.000.000,00 zł oraz zobowiązanie podmiotu trzeciego - (...) do oddania do dyspozycji Odwołującego niezbędnych zasobów w postaci wiedzy i doświadczenia, osób zdolnych do wykonania zamówienia oraz zdolności finansowych - polisę ubezpieczeniową na sumę ubezpieczenia 5.000.000 zł.

Odwołujący podał, że w dniu 29 listopada 2013 r. został wezwany przez Zamawiającego, na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy P.z.p., do uzupełnienia dokumentu potwierdzającego spełnianie warunku udziału w postępowaniu dotyczącego sytuacji ekonomicznej, tj. opłaconej polisy, a w przypadku jej braku innego dokumentu potwierdzającego, że Odwołujący jest ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w zakresie ochrony fizycznej osób i mienia. Odwołujący w odpowiedzi na powyższe wezwanie, dnia 4 grudnia 2013 r. przedłożył Zamawiającemu: oryginał zobowiązania podmiotu trzeciego do oddania mu do dyspozycji zasobów w postaci wiedzy i doświadczenia, osób zdolnych do wykonania zamówienia oraz zdolności finansowej, poświadczone notarialnie pełnomocnictwo wykazujące umocowanie od podpisania zobowiązania podmiotu trzeciego oraz polisę ubezpieczeniową podmiotu trzeciego.

Odwołujący podniósł, że wykonawcy, który ubiega się o udzielenie zamówienia publicznego, przysługuje prawo powoływania się na zasoby podmiotu trzeciego. Możliwość taką przewiduje art. 26 ust. 2b ustawy P.z.p., zgodnie z którym wykonawcy mogą polegać na: wiedzy i doświadczeniu, potencjale technicznym, osobach zdolnych do wykonania zamówienia, zdolnościach finansowych, niezależnie od stosunku łączącego wykonawcę z podmiotem trzecim. W takiej sytuacji wykonawca zobowiązany jest do udowodnienia zamawiającemu, że będzie dysponował zasobami niezbędnymi do realizacji zamówienia, w szczególności przedstawiając w tym celu pisemne zobowiązanie tych podmiotów do oddania mu do dyspozycji niezbędnych zasobów na okres korzystania z nich przy wykonaniu zamówienia.

Odwołujący przyznał, że z przepisu art. 26 ust. 2b ustawy P.z.p. nie wynika bezpośrednio możliwość powoływania się na zasoby ekonomiczne innych podmiotów, niemniej podkreślił, że powyższy przepis został przyjęty jako środek implementujący dyrektywę klasyczną Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2004/18/WE z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz. U. L 134 z 30.4.2004, str. 114), a zgodnie z art. 47 ust. 2 tej Dyrektywy: Wykonawca może, w stosownych sytuacjach oraz w przypadku konkretnego zamówienia, polegać na zdolnościach innych podmiotów, niezależnie od charakteru prawnego łączących go z nimi powiązań. Musi on w takiej sytuacji udowodnić instytucji zamawiającej, iż będzie dysponował niezbędnymi zasobami, np. przedstawiając w tym celu stosowne zobowiązanie takich podmiotów. Z powyższego, zdaniem Odwołującego, wynika, że Dyrektywa nie ogranicza zakresu zasobów podmiotów trzecich, na jakie może się powoływać wykonawca w postępowaniu o udzielenie zamówienia, gdyż wskazuje ogólnie na zdolności innych podmiotów.

Odwołujący podniósł, że państwo członkowskie Unii Europejskiej zobowiązane jest do implementacji dyrektyw, w sposób umożliwiający osiągnięcie ich celów oraz zapewnienie wszelkich środków pozwalających na wykonanie tego zobowiązania. Jedną z cech właściwej implementacji dyrektywy przez państwo jest jej kompletność. Analizując implementację art. 47 ust. 2 Dyrektywy w postaci wprowadzenia do prawa zamówień publicznych art. 26 ust. 2b, należy stwierdzić, że w tym zakresie postanowienia Dyrektywy nie zostały w pełni implementowane do krajowego porządku prawnego. Art. 26 ust. 2b ustawy P.z.p. wprowadza ograniczenia co do rodzaju zasobów, jakimi może dysponować wykonawca, co nie znajduje uzasadnienia w treści Dyrektywy. Przyjęcie, że ustawodawca celowo zawęził możliwość skorzystania z potencjału podmiotu trzeciego wyłącznie do sytuacji finansowej, pomijając sytuację ekonomiczną, stawiałoby pod znakiem zapytania prawidłowość wprowadzenia przepisów Dyrektywy do porządku krajowego państwa członkowskiego zobowiązanego do jego przestrzegania.

Odwołujący podkreślił, że w przypadku dokonania przez państwo członkowskie implementacji dyrektywy niekompletnie bądź sprzecznie z jej celami, sądy krajowe, w ramach swojej właściwości zobowiązane są do dokonywania wykładni przepisów prawa krajowego zgodnie z treścią i celem dyrektywy. Powyższe zostało potwierdzone wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku z dnia 10 kwietnia 1984 r. w sprawie 14/83 wskazał: Należy jednak sprecyzować, że wynikające z dyrektywy zobowiązanie państw członkowskich do osiągnięcia określonego w niej rezultatu, jak również nałożony w art. 5 traktatu obowiązek podejmowania wszelkich właściwych środków ogólnych lub szczególnych w celu zapewnienia wykonania tego zobowiązania, to powinność wszystkich organów państw członkowskich, w tym także, w ramach ich właściwości, sądów. Wynika z tego, te stosując prawo wewnętrzne, a w szczególności przepisy prawa krajowego wprowadzone w celu wykonania dyrektywy (...) sądy krajowe są zobowiązane do wykładni prawa krajowego zgodnie z treścią i celem dyrektywy, w celu osiągnięcia rezultatu, o którym mowa w art. 189 akapit trzeci. Z kolei w wyroku z dnia 13 listopada 1990 r. w sprawie C-106/89 Trybunał wskazał, że stosując prawo krajowe, niezależnie czy dane przepisy zostały przyjęte przed czy po dyrektywie, sąd krajowy wezwany do przeprowadzenia ich wykładni zobowiązany jest zrobić to, w największym możliwym stopniu, w świetle treści i celu dyrektywy, dla osiągnięcia jej rezultatu i przez to uzyskania zgodności z art. 189 akapit trzeci Traktatu.

Odwołujący podniósł, że obowiązek prawidłowej wykładni dyrektywy dotyczy wszystkich organów państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie ich kompetencji, a co za tym idzie również Krajowej Izby Odwoławczej, która w wyroku z dnia 7 listopada 2011 r., sygn. akt: KIO 2255/11; KIO 2260/11; KIO 2280/11 wskazała, że przy interpretacji prawa krajowego należy uwzględniać reguły zawarte w dyrektywach, zatem przepis art. 26 ust. 2b ustawy P.z.p. winien podlegać tzw. wykładni prounijnej.

W związku z powyższym, w ocenie Odwołującego, pod pojęciem zdolności finansowych wskazanych w art. 26 ust. 2b ustawy P.z.p. należy rozumień zdolności dotyczące zarówno sytuacji finansowej, jak i ekonomicznej wedle art. ust. 22 ust. 1 pkt 4 prawa zamówień publicznych. Zarówno w Dyrektywie, jak i w przepisach krajowych (art. 22 ust. 1 pkt 4 ustawy P.z.p. oraz § 1 ust. 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie rodzajów dokumentów, jakich może żądać zamawiający od wykonawców, oraz form, w jakich te dokumenty mogą być składane (dalej jako Rozporządzenie), sytuacja finansowa i ekonomiczna wykonawców jest traktowana łącznie i nie ma rozróżnienia, które z dokumentów, których może żądać zamawiający, dotyczą sytuacji finansowej, a które ekonomicznej. Przepis art. 26 ust. 2 ustawy P.z.p. powinien podlegać wykładni prounijnej, co oznacza konieczność przyjęcia, że przez zdolności finansowe należy rozumieć zdolności dotyczące zarówno sytuacji finansowej, jak i ekonomicznej.

Odwołujący podniósł, że sam Zamawiający w SIWZ posługiwał się pojęciem zdolności finansowej i ekonomicznej, wskazując, że żąda złożenia wymienionych dokumentów, w celu wykazania warunków dotyczących sytuacji finansowej i ekonomicznej (łącznie). W związku z powyższym, Zamawiający błędnie przyjął, że wykonawca nie może polegać na zdolnościach ekonomicznych innych podmiotów na zasadzie określonej w art. 26 ust. 2b ustawy P.z.p. Odwołujący załączył do oferty polisę nr 35814914 wraz z aneksami, potwierdzające ubezpieczenie OC na kwotę 5.000.000 zł. Ponadto Odwołujący złożył polisę nr (...) potwierdzającą ubezpieczenie P. na sumę 5.000.000 zł oraz zobowiązanie ww. podmiotu do oddania do dyspozycji wykonawcy niezbędnych zasobów m.in. w postaci zdolności finansowej na okres korzystania z nich przy wykonywaniu zamówienia.

(…)

W dniu 29 listopada 2013 r. Zamawiający wezwał Odwołującego - na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy P.z.p. - do uzupełnienia dokumentu potwierdzającego spełnianie warunku udziału w postępowaniu dotyczącego sytuacji ekonomicznej, tj. opłaconej polisy, a w przypadku jej braku innego dokumentu potwierdzającego, że wykonawca jest ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w zakresie ochrony fizycznej osób i mienia. Zamawiający wskazał w wezwaniu, że załączona do oferty polisa na sumę gwarancyjną 5.000.000 zł nie potwierdza spełniania warunku udziału w postępowaniu dla części dotyczącej pakietu 7, gdzie wymagano polisy na sumę gwarancyjną 10.000.000 zł. Zamawiający podał, że wykonawca, zgodnie z art. 26 ust. 2b ustawy P.z.p. może polegać na wiedzy i doświadczeniu, potencjale technicznych, osobach zdolnych do wykonania zamówienia lub zdolnościach finansowych, natomiast ubezpieczenie OC potwierdza sytuację ekonomiczną wykonawcy.

W odpowiedzi na powyższe wezwane Odwołujący przedłożył oryginał zobowiązania podmiotu trzeciego - P. (o treści tożsamej do dokumentu załączonego do oferty) do udostępnienia potencjału w zakresie zdolności finansowych w postaci Policy OC na sumę gwarancyjną 5.000.000 zł, która łącznie z posiadaną przez Odwołującego polisą daje wymaganą sumę 10.000.000 zł.

Wykonawca przedstawił również poświadczoną za zgodność z oryginałem kopię polisy OC P. (tej samej, która została załączona do oferty) wraz z dowodem jej opłacenia oraz poświadczone notarialnie pełnomocnictwa upoważniające do działania w imieniu ww. podmiotu.

Stanowisko Krajowej Izby Odwoławczej:

Przepis art. 26 ust. 2b ustawy P.z.p. pozwala na korzystanie z zasobów podmiotu trzeciego w zakresie wiedzy i doświadczenia, potencjału technicznego, osób zdolnych do wykonania zamówienia lub zdolności finansowych innych podmiotów, nie wymieniając wprost zdolności ekonomicznej.

W orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej wskazuje się, że takie dopuszczenie korzystania z zasobów podmiotu trzeciego z wyłączeniem zdolności ekonomicznej nie odpowiada treści Dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r., w wyniku wdrożenia której wprowadzono przepis art. 26 ust. 2b ustawy P.z.p. (m.in. wyrok z 23 lutego 2011 r. sygn. akt Kio 269/11, w którym Izba wskazała, że ocena spełniania warunków udziału w postępowaniu powinna nastąpić z uwzględnieniem art. 47 Dyrektywy, która nie ogranicza możliwości skorzystania z zasobów podmiotów trzecich do jednej ze zdolności, a więc sytuacji ekonomicznej lub sytuacji finansowej, ale odnosząc się jednoznacznie do sytuacji ekonomicznej i finansowej, dopuszcza posłużenie się zasobami innych podmiotów w zakresie obydwu tych sytuacji (zarówno sytuacji ekonomicznej, jak i sytuacji finansowej).

Skład orzekający podziela stanowisko o konieczności dokonania prounijnej wykładni przepisów krajowych, do której zobowiązane są organy państw członkowskich Unii Europejskiej, a która - w przypadku art. 26 ust. 2b ustawy P.z.p. - nie pozwala zaprzeczyć możliwości polegania przez wykonawcę na potencjale ekonomicznym innych podmiotów.

Tym niemniej, dokonanie interpretacji przepisu w duchu prounijnym, na co powoływał się Odwołujący, nie oznacza przyzwolenia na bezkrytyczne uznanie za wykazany stawianego warunku udziału w postępowaniu, w każdej sytuacji, gdy tylko wykonawca złoży zamawiającemu zobowiązanie podmiotu trzeciego do udostępnienia odpowiedniego zasobu. Przepisy Dyrektywy „klasycznej” ograniczają możliwość skorzystania z zasobów podmiotu trzeciego do stosownych sytuacji. Zgodnie z regulacją zawartą w Dyrektywie, wykonawca może w stosownych sytuacjach oraz w przypadku konkretnego zamówienia polegać na zdolnościach innych podmiotów, niezależnie od charakteru prawnego łączących go z nimi powiązań.

Warunkiem powyższego jest wykazanie przez takiego wykonawcę zamawiającemu, że będzie on dysponował zasobami niezbędnymi do realizacji zamówienia, np. poprzez przedstawienie w tym celu zobowiązanie tych podmiotów do oddania mu do dyspozycji niezbędnych zasobów.

Jak wskazała Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z 21 maja 2013 r. (sygn. akt: KIO 1007/13, KIO 1021/13, KIO 1050/13, KIO 1054/13), pośrednio pewną wytyczną, jak rozumieć owe stosowne sytuacje może być brzmienie Dyrektywy klasycznej, w części traktującej o możliwości uczynienia w ramach porządków krajowych oficjalnych wykazów wykonawców: Niniejsza dyrektywa pozwala Państwom Członkowskim na ustanowienie oficjalnego wykazu przedsiębiorców budowlanych, dostawców lub usługodawców, lub też systemu certyfikacji przez instytucje publiczne lub prywatne oraz wpływu takiego wpisu lub certyfikatu na procedurę udzielania zamówień w innym Państwie Członkowskim. W odniesieniu do oficjalnych wykazów zatwierdzonych wykonawców istotne staje się uwzględnienie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości, w przypadkach gdy wykonawca należący do grupy powołuje się na ekonomiczne, finansowe lub techniczne kwalifikacje pozostałych przedsiębiorstw należących do grupy na poparcie swojego wniosku o rejestrację. W tym przypadku zadaniem takiego wykonawcy jest udowodnienie, że wspomniane przez niego zasoby będą dla niego faktycznie dostępne przez cały okres ważności wpisu rejestracyjnego. Do celów takiej rejestracji Państwa Członkowskie mogą zatem określić poziom wymagań, które powinny zostać spełnione w szczególności wówczas, gdy dany wykonawca powołuje się na sytuację finansową innego przedsiębiorstwa należącego do grupy, państwo to może wymagać, aby przedsiębiorstwo takie solidarnie ponosiło odpowiedzialność, jeśli okaże się to konieczne (pkt 45). Obejmują one zatem różnego rodzaju powiązania kapitałowe pomiędzy podmiotami, funkcjonowanie w ramach pewnego organizmu gospodarczego, w warunkach określonej więzi, która pozwala na uznanie, że wykonawca nie posiadając samodzielnie pewnych walorów, może się nimi posługiwać, jeśli należą do podmiotu trzeciego; gdy przekazane zasoby będą dla niego faktycznie dostępne.

W świetle powyższych rozważań należy wyrazić pogląd, że na gruncie prawa polskiego interpretowanego zgodnie z przepisami unijnymi co do zasady nie można zanegować dopuszczalności posiłkowania się potencjałem ekonomicznym innych podmiotów, z tym jednak istotnym zastrzeżeniem, że będzie miało ono charakter realny, dający podstawy do uznania, że jakkolwiek wykonawca ubiegający się o zamówienie publiczne samodzielnie nie spełnia danego warunku udziału w postępowaniu, to na podstawie złożonego zobowiązania podmiotu trzeciego znajdzie się w takiej sytuacji, jakby dany zasób posiadał. W praktyce jednak, ze względu na charakter potencjału ekonomicznego oraz regulacje prawne dotyczące ubezpieczeń cywilnych, sytuacje, w których udostępnienie potencjału ekonomicznego będzie mogło być realne, o ile mogą wystąpić, to należeć będą do wyjątkowych, opartych na szczególnych okolicznościach pozwalających na rzeczywiste udzielenie wsparcia wykonawcy swoją sytuacją ekonomiczną przez inny podmiot.

Tak więc Izba nie kwestionuje stanowiska Odwołującego o obowiązku dokonywania prounijnej wykładni przepisów krajowych w sytuacji, gdy postanowienia Dyrektywy nie zostały w pełni implementowane do krajowego porządku prawnego, co jednak samo w sobie nie prowadzi do wniosku, że Odwołujący wykazał spełnianie warunków udziału w postępowaniu.

Nie można bowiem uznać, że w świetle Dyrektywy istnieje obowiązek niczym nieograniczonego, oderwanego od okoliczności konkretnego przypadku, dopuszczenia powołania się na zdolności innego podmiotu, bez uwzględnienia, czy przekazanie dysponowania zdolnością ekonomiczną jest w danym przypadku realne i będzie w praktyce możliwe. Przyjęcie takiej interpretacji prowadziłoby do ukształtowania w postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego szkodliwej praktyki, dopuszczającej fikcję w wykazywaniu spełniania warunków udziału, dając możliwość udziału w postępowaniu takim wykonawcom, którzy nie spełniają wymogów zamawiającego i nie uzyskali realnego wsparcia od podmiotu trzeciego, a jedynie składają należący do tego podmiotu dokument oraz oświadczenie, o którym nie wiadomo, jak w praktyce mogłoby zostać zrealizowane (taki pogląd wyraziła Krajowa Izba Odwoławcza m.in. w wyroku z 28 lipca 2011 r. sygn. akt: KIO 1535/11).

W niniejszej sprawie, stosując wykładnię prounijną, tj. abstrahując od wynikającego z art. 26 ust. 2b ustawy P.z.p. ograniczenia możliwości powoływania się na sytuację innych podmiotów do sytuacji finansowej i pominięcia w tym przepisie sytuacji ekonomicznej oraz przyjmując wprost regulację art. 47 Dyrektywy klasycznej, nie można stwierdzić, że Odwołujący wykazał spełnianie warunku udziału w postępowaniu, na potwierdzenie którego Zamawiający żądał złożenia polisy ubezpieczenia OC na kwotę 10.000.000 zł. W przedmiotowej sprawie nie występują żadne szczególne uwarunkowania, które choćby uprawdopodabniały rzeczywistość udostępnienia potencjału ekonomicznego. Przeciwnie, poleganie na tym potencjale ograniczone zostało do sfery czysto formalnej, tj. przedstawienia zobowiązania podmiotu trzeciego i jego polisy ubezpieczeniowej.

Nie można przyjąć, że Odwołujący wykazał spełnianie warunku tylko dlatego, że przedłożył polisę ubezpieczenia OC innego podmiotu i zobowiązanie, z którego nie wynika, że zdolność ekonomiczna w jakikolwiek sposób w praktyce zostanie rzeczywiście udostępniona. Wskazany w treści zobowiązania sposób udostępnienia zasobów (szkolenie, doradztwo, udostępnienie pracowników) z natury rzeczy może dotyczyć takich zasobów jak wiedza i doświadczenie czy potencjał kadrowy, nie jest natomiast adekwatny do przekazania potencjału ekonomicznego.

Polisa OC ma dotyczyć sytuacji wykonawcy i jeśli jest to ubezpieczenie zawarte przez inny podmiot i na jego rzecz, to nie wystarczy samo złożenie dokumentu polisy, aby w jakikolwiek sposób sytuacja ekonomiczna wykonawcy, który samodzielnie warunku udziału w postępowaniu nie spełnia, uległa zmianie. Ani zobowiązanie podmiotu trzeciego, ani stanowisko Odwołującego zaprezentowane na rozprawie w żaden sposób nie potwierdzają, że poprzez udostępnienie polisy OC w celu jej przedłożenia Zamawiającemu, nastąpiło jakiekolwiek wsparcie ekonomiczne wykonawcy przez podmiot trzeci.

Odwołujący nie wskazał, w jaki sposób miałby zostać objęty ochroną ubezpieczeniową na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej przez inny podmiot, nie wykazał żadnej łączącej go z ubezpieczycielem więzi prawnej, która gwarantowałaby możliwość skorzystania z ubezpieczenia za zdarzenia wywołane działaniem lub zaniechaniem Odwołującego.

Zauważyć również należy, że w niniejszej sprawie nie występują żadne powiązanie kapitałowe czy organizacyjne między Odwołującym a podmiotem udostępniającym zasoby, które mogłyby ewentualnie uprawdopodobnić (choć z pewnością nie przesądzić) rzeczywisty charakter tego udostępnienia. Umowa między Odwołującym a podmiotem udostępniającym swój potencjał (Pocztą Polską), która zgodnie z treścią zobowiązania ma być zawarta w przyszłości (a według oświadczenia złożonego przez Odwołującego podczas rozprawy - została zawarta po złożeniu oferty) niezależnie od jej treści nie może wywołać żadnych skutków w sferze odpowiedzialności ubezpieczyciela. Co więcej, treść umowy ubezpieczenia wprost wyłącza odpowiedzialność za działania innych podmiotów niż ubezpieczony i jego pracownicy. W żaden sposób nie zmienia tego okoliczność, na którą powoływał się Odwołujący, tj. ewentualne umowne przyjęcie przez podmiot udostępniający swój potencjał solidarnej odpowiedzialności wobec Zamawiającego (o ile w ogóle można mówić o powstaniu zobowiązania solidarnego na skutek czynności prawnej dokonanej między dłużnikiem a osobą trzecią, tj. innej czynności prawnej niż będąca źródłem zobowiązania między wykonawcą a Zamawiającym i dokonanej bez udziału Zamawiającego - wierzyciela). Trudno więc w tej sytuacji mówić o takim realnym uzyskaniu tego zasobu, czy też stosownej sytuacji, o której traktuje przywołana Dyrektywa, gdyż nie sposób uchwycić roli podmiotu trzeciego w zapewnieniu odpowiedniej sytuacji ekonomicznej wykonawcy. Nie sposób też dopatrzeć się, nawet przy najbardziej przychylnej interpretacji analizowanego stanu faktycznego, takich okoliczności, które pozwalałyby na uznanie, że wykonawca, posługując się wartością z zasady niepodlegającą przenoszeniu i przypisaną do danego podmiotu, jaką jest zdolność ekonomiczna, na podstawie złożonego zobowiązania wyrażającego w sposób ogólny bliżej nieokreśloną relację między podmiotami, mógł się posłużyć tym walorem należącym do podmiotu trzeciego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Odwołujący ani w ofercie, ani na skutek wezwania do uzupełnienia dokumentów w trybie art. 26 ust. 3 ustawy P.z.p., nie przedstawił dowodów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu, zatem wykluczenie Odwołującego na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 4 było zasadne. Wobec niestwierdzenia naruszenia przez Zamawiającego przepisów ustawy, odwołanie podlegało oddaleniu.

 

Wyrok z dnia 8 stycznia 2014 r., KIO 2931/13

Źródło:  www.uzp.gov.pl