Nie można zasady uczciwej konkurencji pojmować tak, że zamawiający powinien zaakceptować każde świadczenie, jedynie dlatego, że może je zrealizować większy krąg podmiotów

Zamawiający określa swoje wymagania według własnych potrzeb, do czego jest uprawiony. Jeśli powyższe postanowienia nie naruszają zasady uczciwej konkurencji, co w tym postępowaniu odwoławczym nie zostało wykazane, Zamawiający uprawniony jest do określenia swoich wymagań według własnego uznania.

Niewątpliwie opis przedmiotu zamówienia nie może ograniczać uczciwej konkurencji, zgodnie z art. 29 ust. 2 Pzp, niemniej to zamawiający decyduje co ma być przedmiotem zamówienia, z zastrzeżeniem że opis przedmiotu zamówienia nie może utrudniać uczciwej konkurencji.

Nie można zasady uczciwej konkurencji pojmować tak, że zamawiający powinien zaakceptować każde świadczenie, nawet niezgodne z jego potrzebami, jedynie dlatego, że może je zrealizować większy krąg podmiotów. Taki tok rozumowania sprowadziłby zamówienia publiczne do roli instrumentu pozyskiwania dóbr o przeciętnej, niczym niewyróżniającej się jakości, a nadto o cechach nieuwzględniających usprawiedliwionych potrzeb zamawiających (vide: wyrok z dnia 23 marca 2017 r., KIO 445/17).

Krajowa Izba Odwoławcza podziela stanowisko, że art. 29 Pzp nie powinien być odnoszony do sytuacji jednego wykonawcy i trudności, jakie mogą u tego wykonawcy wystąpić z uwagi na takie, a nie inne wymagania zamawiającego.

Przepis ten nie powinien być również odczytywany w ten sposób, że nakłada na zamawiającego obowiązek uwzględnienia i wyeliminowania z opisu przedmiotu zamówienia uzasadnionych wymagań, które dla wykonawcy mogą stanowić źródło ewentualnych niedogodności czy potrzeby reorganizacji swojej pracy bądź stworzenia nowych rozwiązań dostosowanych do realizacji konkretnego zamówienia (vide: wyrok z dnia 11 sierpnia 2016 r., KIO 1417/16). Należy również zwrócić uwagę, że Zamawiający uzasadnił swoje potrzeby, podnosząc m.in. że uzyskanie efektu z audytu stanowi niezbędny wymóg do uznania wydatku za kwalifikowany.

 

Wyrok z dnia 25 marca 2019 r., KIO 405/19
Źródło:  www.uzp.gov.pl