Wymaga wyjaśnienia, iż pojęcie "świadczeń kompleksowych" nie zostało wprost zdefiniowane ani w krajowych przepisach podatkowych, ani w przepisach unijnych.
Wypracowane natomiast zostało w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz orzecznictwie krajowym na tle konkretnych stanów faktycznych. Przykładowo, w wyroku z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że "jeżeli dwa świadczenia lub więcej (...) są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej".
Podobny pogląd wyraził Trybunał w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 stwierdzając, że "usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej." Z orzecznictwa unijnego, a w ślad za nim krajowego, odnoszącego się do pojęcia świadczenia kompleksowego wynika, iż przy dokonywaniu ustaleń w tym zakresie, w odniesieniu do konkretnego stanu faktycznego, należy w szczególności mieć na uwadze cel (gospodarczy) realizacji danego świadczenia oraz jego dominujący charakter.
Wyrok z dnia 15 września 2020 r., KIO 1987/20
Źródło: www.uzp.gov.pl